Υπεριδρωσία

Η υπεριδρωσία αναφέρεται στην υπερβολική έκκριση ιδρώτα, η οποία δε σχετίζεται πάντα με την άσκηση ή τη ζέστη. Η υπεριδρωσία επηρεάζει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού και μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορα σημεία του σώματος, επηρεάζοντας επίσης την ψυχολογία και την ποιότητα ζωής του ασθενή.

Ο ρόλος των ιδρωτοποιών αδένων

Ο ρόλος των ιδρωτοποιών αδένων είναι να παράγουν ιδρώτα. Οι ιδρωτοποιοί αδένες διακρίνονται σε εκκρίνεις και αποκρίνεις ιδρωτοποιοί αδένες. Οι εκκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες βρίσκονται σχεδόν σε όλο το σώμα, αλλά ως επί το πλείστον, στις παλάμες και στα πέλματα. Απελευθερώνουν ιδρώτα (από νερό και αλάτι) στην επιφάνεια του δέρματος, ενώ συμβάλλουν στην θερμορύθμιση του σώματος. Οι εκκρινείς ιδρωτοποιοί αδένες είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την πρόκληση υπερίδρωσης.

Από την άλλη, οι αποκρινείς ιδρωτοποιεί αδένες εντοπίζονται σε συγκεκριμένα μέρη του σώματος, όπως στις μασχάλες. Η έκκριση του ιδρώτα από τους αποκρινείς αδένες φέρει οσμή, ενώ πολύ συχνά ενεργοποιούνται σε καταστάσεις άγχους.

Τι είναι η υπεριδρωσία ;

Η υπεριδρωσία αποτελεί μία παθολογική κατάσταση, η οποία αναφέρεται στην υπερβολική εφίδρωση και εντοπίζεται εξίσου και στα δύο φύλα. Είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα της υπερβολικής λειτουργίας των ιδρωτοποιών αδένων, η οποία μπορεί να είναι ιδιαιτέρα δυσμενής για τον ασθενή  κατά τη διάρκεια της καθημερινής του ρουτίνας.

Πώς προκαλείται;

Η υπεριδρωσία μπορεί να προκληθεί από πρωτοπαθή και δευτεροπαθή αίτια.

Τα πρωτοπαθή αίτια αφορούν την υπερδιέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Τι περισσότερες φορές είναι κληρονομικής προέλευσης και εμφανίζεται πριν την ηλικία των 25 χρονών. Συχνότερα, η υπεριδρωσία επηρεάζει τις μασχάλες, τις παλάμες, τα πόδια και το πρόσωπο.

Τα δευτερογενή αίτια σχετίζονται με την παρουσία άλλης ιατρικής νόσου (π.χ. διαβήτη, νόσος του πάρκινσον). Είναι αποτέλεσμα κάποιας παρενέργειας φαρμάκου ή ακόμα σχετίζεται με ψυχολογικούς παράγοντες (π.χ. στρες).

Με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται η υπεριδρωσιά ;

Η υπεριδρωσιά εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο με την έκκριση αυξημένου ιδρώτα. Τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η υπεριδρωσιά προκαλεί :

• Έντονη εφίδρωση στις παλάμες και στα πέλματα
• Τα ρούχα του ασθενή είναι βρεγμένα
• Νυχτερινή εφίδρωση
• Δυσοσμία σε ολόκληρο το σώμα
• Ιδρώτας στα μάγουλα και το μέτωπο

Η υπεριδρωσία μπορεί να είναι αρκετά επώδυνη για τον ασθενή, καθώς μπορεί να έχει επιπτώσεις στη συναισθηματική του ζωή. Έχει παρατηρηθεί πως ασθενείς με υπεριδρωσία βιώνουν αμηχανία στη σύναψη χειραψίας ή τη στιγμή στενής κοινωνικοποίησης τους σε κλειστούς χώρους. Ακόμη, η εμφάνιση επιπλοκών στο δέρμα, όπως δερματικών λοιμώξεων και ωχρότητας, χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.

Υπεριδρωσία : Διάγνωση

Η διάγνωση της υπεριδρωσίας πραγματοποιείται μέσα από την κλινική εξέταση του ασθενούς και της λήψης του ιστορικού. Ο ειδικός ιατρός θα εξετάσει τα κλινικά συμπτώματα και το χρονικό διάστημα της εμφάνισης του αυξημένου ιδρώτα. Ακόμη, μπορούν να διενεργηθούν εξετάσεις αίματος και απεικονιστικές εξετάσεις για να δοθούν περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το τι πυροδοτεί τον αυξημένο ιδρώτα.

Πώς αντιμετωπίζεται η υπεριδρωσία ;  

Η υπεριδρωσία μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά και χειρουργικά. Συγκεκριμένα, η συντηρητική αγωγή σε ήπιας μορφής εφίδρωση περιλαμβάνει τη χορήγηση φαρμάκων και τοπικών σκευασμάτων. Χρησιμοποιούνται άλατα αλουμινίου – ζιρκονίου, αντιχολινεργική αγωγή ή ανταγωνιστές ασβεστίου, ακόμη και ηρεμιστικά. Επίσης, στη συντηρητική αγωγή εντάσσονται οι τοπικές ενέσεις από βουτιλινική τοξίνη, οι οποίες προσωρινά αναστέλλει την έκκριση ιδρώτα.

Οριστική επίλυση του προβλήματος μπορεί να παρέχει η χειρουργική αντιμετώπιση μέσω της ενδοσκοπικής θωρακικής συμπαθεκτομής από έναν εξειδικευμένο Θωρακοχειρουργό. Συγκεκριμένα, είναι μία ελάχιστα επεμβατική μέθοδος που στοχεύει στη διατομή του νεύρου, το οποίο στέλνει μήνυμα στον εγκέφαλο για τη διέγερση της παραγωγής του ιδρώτα. Η χειρουργική επέμβαση δύναται να φέρει οριστική λύση στο πρόβλημα της αυξημένης εφίδρωσης και ταλαιπωρίας του ασθενή. Η επέμβαση γίνεται θωρακοσκοπικά μέσω 2 οπών λίγων χιλιοστών στο θώρακα και ανάρρωση είναι ταχεία, με το χρόνο νοσηλείας συνήθως να μην ξεπερνά τις 24 με 48 ώρες. Είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να συζητήσει τις προσδοκίες του και το πρόβλημα του με ένα έμπειρο θωρακοχειρουργό, για να συζητήσουν τόσο το ακριβές είδος της επέμβασης που απαιτείται για τον εκάστοτε ασθενή, αλλά και πιθανές παρενέργειες που μπορεί να προκύψουν. 

Ο Χειρούργος Θώρακος Γεώργιος Σωτηρόπουλος έχει εκπαιδευτεί σε μεγάλα κέντρα τόσο της Ευρώπης, όσο και της Αμερικής. Εξειδικεύεται στηναντιμετώπιση παθήσεων που αφορούν τη θωρακική κοιλότητα και χρήζουν χειρουργικής αντιμετώπισης μέσω της εφαρμογής ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών. Λαμβάνοντας υπόψιν τις ανάγκες του ασθενούς προβαίνει στον σχεδιασμό ενός εξατομικευμένου θεραπευτικού πλάνου για την αντιμετώπιση της υπερίδρωσης. Εάν